Wentylacja grawitacyjna

W budownictwie jednorodzinnym w Polsce powszechnie stosuje się tradycyjną wentylację grawitacyjną czyli naturalną. Polega ona na samoistnym ruchu powietrza w budynku. Świeże powietrze zewnętrzne przedostaje się przez nieszczelności okien i drzwi, rzadziej przez specjalne otwory nawiewne. Powietrze zużyte wydostaje się przez kratki wentylacyjne, a następnie przez kanały wentylacyjne albo wywietrzniki ścienne lub dachowe.
System ten ma jednej wiele wad.

Nieefektywna wentylacja naturalna może być zagrożeniem dla zdrowia, a w skrajnych przypadkach – nawet życia mieszkańców.

Wymieniając stare okna na nowe, bardzo szczelne, nieświadomie ograniczamy dopływ świeżego powietrza. Jest to szczególnie niebezpieczne na przykład w kuchni z wentylacją naturalną, do której przez nieszczelności starych okien przedostawało się powietrze. Podczas długotrwałego gotowania na kuchence gazowej spalane są duże ilości gazu. W wyniku tego powstaje deficyt tlenu oraz nadmiar dwutlenku i tlenku węgla. Może on być przyczyną zatrucia, jeśli brak jest dopływu świeżego powietrza (znane są nawet wypadki śmiertelne).

Wady wentylacji naturalnej:

• wysokie nakłady inwestycyjne (budowa kominów z kanałami wentylacyjnymi, obróbki blacharskie itd.)
• brak możliwości regulacji podstawowych parametrów wentylacji – ilości nawiewanego i usuwanego powietrza, wilgotności względnej oraz temperatury w pomieszczeniu
• duże straty ciepła (ucieka ono na zewnątrz wraz ze zużytym powietrzem) – brak możliwości odzyskania ciepła
• nieskuteczność – obserwuje się często nadmierną lub niedostateczną wilgotność i wymianę powietrza.